Postinflammatory hyperpigmentation
Postinflammatory hyperpigmentation to stan skóry charakteryzujący się zwiększoną ilością pigmentu w skórze w następstwie zapalenia skóry. Postinflammatory hyperpigmentation mogą być spowodowane długotrwałą ekspozycją na słońce, stanem zapalnym lub innymi urazami skóry, w tym związanymi z trądzikiem. Osoby o ciemniejszym odcieniu skóry są zwykle bardziej podatne na przebarwienia w wyniku nadmiernej ekspozycji na słońce.
☆ W wynikach badania Stiftung Warentest 2022 z Niemiec poziom zadowolenia konsumentów z ModelDerm był tylko nieznacznie niższy niż w przypadku płatnych konsultacji telemedycznych.
References
Postinflammatory hyperpigmentation (PIH) to częsty problem skórny, który pojawia się po zapaleniu lub urazie skóry. Zwykle utrzymuje się przez długi czas i jest gorsze u osób o ciemniejszych odcieniach skóry (Fitzpatrick skin types III–VI) . Chociaż często stan pacjenta poprawia się samoistnie, może to zająć trochę czasu, dlatego leczenie jest często potrzebne przez długi czas. Najlepiej sprawdza się łączenie różnych terapii.
Postinflammatory hyperpigmentation (PIH) is a common acquired cutaneous disorder occurring after skin inflammation or injury. It is chronic and is more common and severe in darker-skinned individuals (Fitzpatrick skin types III–VI). While the condition typically improves spontaneously, this process can take months to years, necessitating prolonged treatment. Combination therapy is the most effective.
Postinflammatory hyperpigmentation (PIH) is a common acquired cutaneous disorder occurring after skin inflammation or injury. It is chronic and is more common and severe in darker-skinned individuals (Fitzpatrick skin types III–VI). While the condition typically improves spontaneously, this process can take months to years, necessitating prolonged treatment. Combination therapy is the most effective.
Postinflammatory hyperpigmentation jest częstym następstwem zapalenia skóry. Choroba ta częściej i częściej dotyka osoby o ciemniejszej karnacji. Badania pokazują, że problemy takie jak postinflammatory hyperpigmentation są jednymi z głównych powodów, dla których osoby o ciemniejszej karnacji szukają opieki dermatologicznej. Wczesne leczenie ma kluczowe znaczenie dla rozwiązania postinflammatory hyperpigmentation i zwykle rozpoczyna się od opanowania początkowego stanu zapalnego. Pierwsza linia leczenia zazwyczaj obejmuje stosowanie miejscowych środków rozjaśniających skórę wraz z filtrem przeciwsłonecznym w celu ochrony. Środki te, takie jak hydroquinone, azelaic acid, kojic acid, arbutin, licorice extracts , mogą skutecznie redukować nadmierną pigmentację. Ponadto retinoids, mequinol, ascorbic acid, niacinamide, N-acetyl glucosamine, soy są również stosowane jako środki depigmentujące i pojawiają się nowe metody leczenia. Podczas gdy leczenie miejscowe jest zwykle skuteczne w przypadku przebarwień na poziomie powierzchniowym, w przypadku uporczywych przypadków mogą być konieczne zabiegi (laser, chemical peel) . Ważne jest, aby zachować ostrożność podczas tych zabiegów, aby uniknąć podrażnienia i pogorszenia postinflammatory hyperpigmentation.
Postinflammatory hyperpigmentation is a common sequelae of inflammatory dermatoses that tends to affect darker skinned patients with greater frequency and severity. Epidemiological studies show that dyschromias, including postinflammatory hyperpigmentation, are among the most common reasons darker racial/ethnic groups seek the care of a dermatologist. The treatment of postinflammatory hyperpigmentation should be started early to help hasten its resolution and begins with management of the initial inflammatory condition. First-line therapy typically consists of topical depigmenting agents in addition to photoprotection including a sunscreen. Topical tyrosinase inhibitors, such as hydroquinone, azelaic acid, kojic acid, arbutin, and certain licorice extracts, can effectively lighten areas of hypermelanosis. Other depigmenting agents include retinoids, mequinol, ascorbic acid, niacinamide, N-acetyl glucosamine, and soy with a number of emerging therapies on the horizon. Topical therapy is typically effective for epidermal postinflammatory hyperpigmentation; however, certain procedures, such as chemical peeling and laser therapy, may help treat recalcitrant hyperpigmentation. It is also important to use caution with all of the above treatments to prevent irritation and worsening of postinflammatory hyperpigmentation.
Postinflammatory hyperpigmentation is a common sequelae of inflammatory dermatoses that tends to affect darker skinned patients with greater frequency and severity. Epidemiological studies show that dyschromias, including postinflammatory hyperpigmentation, are among the most common reasons darker racial/ethnic groups seek the care of a dermatologist. The treatment of postinflammatory hyperpigmentation should be started early to help hasten its resolution and begins with management of the initial inflammatory condition. First-line therapy typically consists of topical depigmenting agents in addition to photoprotection including a sunscreen. Topical tyrosinase inhibitors, such as hydroquinone, azelaic acid, kojic acid, arbutin, and certain licorice extracts, can effectively lighten areas of hypermelanosis. Other depigmenting agents include retinoids, mequinol, ascorbic acid, niacinamide, N-acetyl glucosamine, and soy with a number of emerging therapies on the horizon. Topical therapy is typically effective for epidermal postinflammatory hyperpigmentation; however, certain procedures, such as chemical peeling and laser therapy, may help treat recalcitrant hyperpigmentation. It is also important to use caution with all of the above treatments to prevent irritation and worsening of postinflammatory hyperpigmentation.
